Kto w twojej firmie jest hieną, a kto lwem?

Przeczytaj uważnie ponizszą treść, bo prawdopodobnie będziesz mocno zaskoczony i zmienisz zdanie o hienach.

Na sawannie wschodzi słońce. Oglądamy film o zwierzętach jak lwy jedzą coś nieżywego. Nagle na granicy naszego pola widzenia pojawiają się hieny, które jak nam się wydaje patrzą jak tu się zakraść i ukraść trochę jedzenia.  I tu zaczyna się budowa negatywnego obrazu hieny – padlinożercy, który tylko czyha żeby jak najmniejszym wysiłkiem wykorzystać nieuwagę lwa i okraść go z jedzenia za którą zapewne lew  musiał biegać całą noc. Taki wizerunek hieny wśród badaczy był do momentu, kiedy technologia wojskowa dostała się w ich ręce. Wojsko wymieniając stare noktowizory na nowe, przekazało je naukowcom ( zoologom) i okazało się, że hieny, to znakomici nocni myśliwi. I co się okazało. Lwy, które słabo radzą sobie z polowaniem, są duże, rzucają się w oczy, spędzają większość swojego czasu klucząc za hienami i odbierają im upolowaną zwierzynę.

Ktoś, kto budzi się rano i widzi na peryferiach sawanny zmęczone hieny, które nie wyglądają atrakcyjnie wizualnie, może mieć „swoje” zdanie na temat tego co widzi.

A one całą noc biegały za czymś do jedzenia co zostaje im odebrane. A obserwator fragmentu rzeczywistości widzi tylko, „kto rano” (bo ten obserwator, też jak ten lew – śpi w nocy) właśnie zasiada do śniadania i w oczach tego obserwatora jest wielkim, niezwyciężalnym lwem. A przecież, to hiena upolowała „śniadanie”, a silniejszy lew, w swojej aktywnej bierności, kiedy już śniadanie znalazło się na stole, odgania sprawniejszą w działaniu hienę.

Przejrzyście było, to widać w trakcie pandemii w niektórych fajtłapowatych organizacjach.

Jak jedni stali przy „maszynach”, piekli chleb i realnie zabezpieczali nasz byt, a inni siedzieli w domu w tym czasie – smażyli kotlety i rozliczali z efektywności udając, że są potrzebni w celu zapewnienia ciągłości funkcjonowania procesu.

Sam potrafisz ocenić, jak to wyglądało u Ciebie.