Skłonność do UDAWANIA współpracy – czyli do rozmywania odpowiedzialności.

Jeżeli członkowie zespołu widzą w swoim środowisku zawodowym postawy, które są tolerowane, a które ewidentnie wskazują, że “firma” ma zamknięte “oczy”na pracę ludzi, którzy za cel stawiają sobie udawanie współpracy. To tak jakby dawała przyzwolenie na krzywdzenie innych. To oznacza, że empatia jest poza nawiasem kultury organizacyjnej.

To tak jakby taka osoba z niewiadomych dla otoczenia powodów uzyskała zaufanie od decydentów do manipulowania w organizacji.

To tak jakby nie tylko było przyzwolenie na takie postawy, ale wręcz
promowało się taki kierunek rozwoju kultury pracy. Ten, kto udaje skłonność
do współpracy i tego rodzaju OSZUSTWA jemu uchodzą, to znaczy, że jest to cenne i pożądane zachowanie w organizacji. Tak powinniśmy podchodzić do pracy i współpracy.

Dodam, że takie zachowania w organizacji nie są efektem “GENETYKI”, ale tylko i wyłącznie wynikają z przyzwolenia konkretnego środowiska na jakie wzorce jest przyzwolenie.

Ciekawy również jest fakt, że zdarzają się sytuacje kiedy takie cwaniackie
postawy są nagradzane i nazywane sprytem, zwinnością, INTELIGENCJĄ czy
uruchamianiem kreatywności.

Przecież łatwo jest zorganizować spotkanie pod płaszczykiem “kreatywności” na którym przynosi się “swoje” problemy i sprzedaje jako nasze. Żeby w ten sposób udawać swoje zaangażowanie, angażując innych, ale tak naprawdę ROZMYWAĆ ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Takim przykładem jest sytuacja, kiedy klasa w szkole ma kiepskiego
nauczyciela. Rodzice za pieniądze posyłają na korepetycje. Uczeń przez,
takie działanie ma dobre oceny w szkole. A dyrektor do mnie mówi, że
wszystko z nauczycielem jest w porządku, bo dzieci mają dobre oceny. Czyli mamy efekt jak w wielu dziedzinach życia, podwójnego opodatkowania.

www.mps.net.pl – uczymy jak unikać podwójnego opodatkowania